Goedgekeurd

Goedgekeurd voor de dienst is het verdict van Dokter Van Deursen over mijn bloed- en urinewaarden na laboratorisch onderzoek.
Een reden om te vieren want is het niet mijn hypochondrie die me doet denken dat alles zwaarder, erger is dan het lijkt?
Vanaf nu in het volle besef dat ik aan de uitwerking van een droom kan beginnen, in de eerste plaats met een concreet plan, het wat, wanneer, waar en hoe van een strategie die als voorbereidend werk alles op poten zet.
Voorlopig worstel ik met de vraag of ik het doe met of zonder tent (en bijhorende slaapzak en slaapmat............gewicht?) Kwestie van niet te gebonden te moeten zijn aan schema X of Y. Eén ding staat vast: het ticket naar Hendaye is ondertussen geboekt op maandag 11 juni vroeg vanuit Brussel, aankomst Hendaye in de late namiddag.

7 x 7

Dat is de tijd die me rest in de aanloop naar de Coast-to-coast walk vanaf de Atlantische Oceaan tot aan de Middelandse Zee volgende juni en juli. Zeven maal zeven dagen.
En bij toeval is het ook de duur van de hele tocht: 7 x 7 dagen.
Het treinticket naar startplaats Hendaye-Plage op maandag 11 juni heb ik al op zak, het aftellen is begonnen. Bij de fysieke voorbereiding focus ik me vooral op wat ik buiten mijn full time dagtaak nog kan presteren en daartoe behoren fietsen (zo'n 100 à 150 km per week heen en terug tussen huis en werk), wandelen (op vrije zondagen een wandeltocht meepikken bij een of andere plaatselijke wandelclub) en een uur zwemmen op donderdagavond. Binnenkort probeer ik een tocht met gepakte rugzak uit in de Ardennen, kwestie om het stijgen en dalen in de benen te krijgen, want hier in de polders rond Brugge is er niet veel hoogteverschil te proeven.
Stilaan krijgt het dagschema van de tocht een concrete invulling, al puzzel ik me vaak suf over een paar stukken waar kamperen aangewezen blijkt. Ik zou echter liever geen tent en de daarbij noodzakelijke slaapmat en slaapzak meesleuren, kwestie van het gewicht in mijn rugzak te beperken tot het strikte minimum. Want zowiezo moet mijn draagbaar hebben en houden 7 keer 7 dagen op de schouders getild worden.
Nu het doel concrete vormen begint aan te nemen, stijgt ook de koorts van de twijfel: zo lang in afstand en in tijd, zal ik het aankunnen? Wakker worden, liggen piekeren, welles nietes denken, het hoort er ook bij. Maar er naar uitkijken doe ik zeker. Je hoort nog van me

The beginning

Je weet hoe het gaat: je hebt een droom en je droomt die ook waar te maken. Maar hoe begin je aan zoiets ? Bijvoorbeeld door het kind een naam te geven, een plaats en een tijd.
Het wat, waar en hoe van alle dingen in dit leven.
De droom die ik een naam probeer te geven is een lange afstands trektocht van meer dan 900 km doorheen de Pyreneeën vanaf de Atlantische kust tot aan de Middelandse Zee.
Ok, dat kind heeft al jaren een naam: de GR 10 en het traject is al door duizenden mensen eerder gelopen, er zijn boeken over geschreven, er bestaan gedetailleerde routebeschrijvingen, topo guides, stafkaarten in alle mogelijke schaalverdelingen, webpagina's in het duizendvoud, noem maar op. Alles is al gedaan en alles is al gezegd.
Maar nog niet in mijn hoofd.
Ik zit nog in de prenatale fase waarin alles plooi en vorm moet krijgen.
Met dit logboek laat ik je vanaf nu regelmatig delen in de verwezenlijking van mijn droom.
Tot spoedig.